Allah şaşırtır mı kulunu?

Değil elbette.

Ne ki gündelik konuşmalarımızda yaptığımız yanlış bir vurgudur bu..

Müessif ya da kötü bir olaya şahit olduğumuz, ahlak telakkilerimize aykırı davranan birini gördüğümüzde kullanırız bu tabiri.

Sanki doğruymuşçasına ve sanki kendimizi korumak adına yaptığımız dua aynıdır:

‘Allah şaşırtmasın..’

Bir yanlış söz ki.. asırlardır söylenir durur da, itiraz edenin sesi duyulmaz, duyan da ne yazık ki aldırmaz.

Bilmez miyiz ki Kuran’ı azimüşşan’da Yunus Suresinde Rabbimiz, ‘Allah insanlara hiçbir haksızlık etmez ancak insanlar kendi kendilerine haksızlık ederler.’ buyurmuştur.

Enfal Suresinde ‘Bu işte sizin kendi ellerinizin takdim ettiği yüzünden ve Allah’ın kullarına zulümkâr olmadığındandır.’ ilahi kaydı düşülmemiş midir?

Kur’anı yalnızca yüzünden okuduğumuzdan mı, ya da ruhban sınıfının olmadığı yüce dinimizi vaazlara terk ettiğimizden midir nedir, bu ayetleri bilmeyiz..

Allah şaşırtır mı kulunu..

Haşa..

Ama biz şaşırmış halde ‘Allah şaşırtmasın der dururuz,dururuz da..

Ecdadımızı severiz de, onların törelerine, edeplerine, sözlerine dikkat kesilmeyiz nedense..

O sebeple onların ruhlarını da taciz edecek sözler sarf eder dururuz.

Onları unutulmaz yapan, muazzez kılan komşunun, ya da diğer bir müminin haliyle hallenmektir..

Yoksul görünce yüreğine kor düşmek, yetim görünce gözyaşını akıtmakdır da..

Bir yanlış diğer söz de, ‘Acıma, acınacak hale düşersin’ lafıdır.

Ne demek acıma..

Tamamen merhametsizlik, hodbinlik ifade eden bir sözdür bu…

Yardımlaşmayı, dayanışmayı, paylaşmayı reddeden..

Hatta ibret çıkarıp ders almayı yadsıyan..

Dilimizde peleseng..

Son zamanların moda sözü: ‘Acıma acınacak hale düşersin..’

Kim demiş..

Hazreti Allah mı?

Yoksa Hadiste mi var bu hüküm?

Yok elbette..

Sadece Müslümanlar arasında ünsiyeti, dayanışmayı, birbirimizin hali ile halleşmeyi terk ettirmeye yönelik bir ifade..

Yanlış ki yanlış..

Ne ki bu sözde ısrar eder dururuz da, ne söylediğimize bakmayız..

Bu sözün açılımı, aldırma, geç gittir..

Ne ki Müslüman öyle değildir ki..

Diyor ya Akif:

‘Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,

Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!

Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.

Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!

Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...’

Yani..

Müslüman acınacak hale düşeceğini bilse de acır..

Yüreği kanar..

Bir diğer kardeşi için yanar ve yanar..

Kime acımaz mümin? Kime?

Haine, bölücüye, namussuza..

Millete kefen biçene, devlete hor bakana..

Amma..

Yüreğini parçalar yoksul görünce..

İçi acır düşküne rastlayınca..

İnsan olmanın gereği budur..

Ve elbette mümin olmanın..