Erzurum’un meşhur sözüdür: ‘İtim arayasan, ölim ağlayasan..’

Kıymetini kadrini yanımızda iken bilmediklerimiz, farkında olamadığımız değerler için söylenir bu söz.

Elde iken, başta iken kadir bilmemek..

Ya da vefa..

Ya da sadakat göstermemek..

Öyle değil midir ki zaten..

Kaybettiklerimizi, daha açığı ölenlerimizi sağlardan daha çok sever ve anarız..

Bu bir pişmanlık tavrıdır..

Keşkelerin bir başka ifadesidir..

‘İtim arayasan, ölim ağlayasan..’

Elimizdekinin, yanımızdakinin, dostlarımızın kadrini çoğumuz zamanında teslim etmeyiz.

Kaybettiğimizde hatırlarız onları..

Fırsatlar gibi..

Acıdır ne ki hakikattir..

Sadakati ihmal ederiz, sonra pişmanlıklar gelir peşi peşine..

Canımızı, yüreğimizi acıtacak kadar..

Ama, keşkelerden başka ilacı yoktur bunun..

Ah keşke..ah keşke..

Siyasette bunun vurgulu ifadesi ‘elim kırılaydı’dır..

Seçim sonrasının hiç değişmeyen ve hafızalardan silinmeyen nakaratı..

Elim kırılaydı..

Bu seçimden hemen sonra, 8 haziranda bu manzarayı o kadar sıklıkla gördük ki..

Vah eden, eyvah diyen diyene..

Yav ne ettim diyenler mi, aklım mı tutulmuş mu diye hayıflanan mı..

Niye..

7 Haziran ardından bu ağıtlar, pişmanlıklar niye..

Tarih olan bir zaman dilimi..

Geri gelmeyecek bir fırsat tarihi..

‘Elim kırılaydı, korolarını dinliyoruz hepimiz..

Seçim sonrası ortaya çıkan siyasi tablo, çoğumuza böyle dedirtti.

Tek parti hükümetine alışmış, onda istikrar ve kararlılığı, onda hizmet ve yatırımı görenler tercih değiştirmenin acısını yaşadılar.

Türkiye’de koalisyonlar tartışılıyor.

Keşkeler ortalığı inletiyor..

Elim kırıldaydı sözleri kulakları tırmalıyor..

Siyasette istikrar kayboldu..

Ne zaman..

Seçimden hemen ertesi gün..

Belirsiz bir tablo var..

Yarının ne olacağı belli değil..

Ekonomideki alarm zilleri hemen çalmaya başladı..

Tek partili hükümet yok artık..

Acısını çok çektiğimiz koalisyon illeti kapımızda, bacamızda..

Korku senaryoları yazanlar, toplumda paranoya uyandıranlar bu halin sorumluları..

AK Parti en çok oy alan ve en çok milletvekiline sahip olmasına rağmen tek başına iktidar olamıyor.

Diğerlerinin hali, Erzurumcası eti budu belli..

Herkeste bir 6 haziran özlemi var..

Ama herkeste..

Nimet eldeyken kadrini bilemediğimiz bir istikrar kaybının oluşturduğu endişe hakim her yere..

Kaos ve belirsizlik..

Toplumda seçim öncesi sanal korkular yayanların eseri bu..

Bu toplumu hiç sevmeyen toplum mühendislerinin projesi bu.

Hafızayı beşer nisyan ile maluldur, gerçeğini belikli iyi kullandılar.

Bizim hafıza özürlü olmamızdan yararlandılar..

Ne çabuk unuttuk başörtü zulümlerini..

İmam Hatiplilerin dışlanmasını..

İnananların horlanıp ötekileştirilmesini..

Ya da sağlık hakkını elde etmek için çektiğimiz ezaları, çileleri..

Üniversiteye giremeyen gençlerin karamsar olduğu günleri..

Yolsuzluğu, susuzluğu..

Ne çabuk unuttuk..

Uçağa binmenin lüks olduğu günleri, okul kitaplarının parayla ama nasıl zorluklarla  temin edildiği günleri..

Yardıma muhtaç yoksulların, yaşlıların ve hastaların kaderiyle baş başa bırakıldığı zamanları..

Köylerdeki foseptikleri..

Kentlerdeki çarpıklıkları..

Başını örttüğü için ağlatan şehit analarının, eşlerinin feryatlarını..

Namaz kılanın ikinci sınıf vatandaş kabul edildiği dönemleri..

Hastalara ambulansın parayla gönderildiği devirleri..

Nasıl unuttuk, nasıl..

Çoğumuzun kapısında arabası var..

Evi olmayanlar neredeyse sayılacak kadar az.

Yardıma muhtaçların feryatları yok..

Karadan değil yalnız artık hastalara ulaşan yardımlar ambulanslar, ah edinin imdadına helikopterle ulaşılıyor artık.

Ama bir küfranı nimet modası sardı ya etrafımızı..

Bize sunulanları bir çırpıda inkar etti çoğumuz..

Hizmetleri yatırımları görmez oldu gözlerimiz..

Ahır sekisinden eve, halk otobüsünden özel otoya kavuşanlar..

Aman diyende imdadına hava ambulansları erişenler..

Yüksek tahsil arzularını üniversite üniversite bulanlar..

Başörtüsünü  korkmadan kullananlar..

Hasılı hepimiz..

Nasıl unuttuk bir çırpıda..

Ayağımıza gelen fırsatları nasıl da teptik..

Şimdi çoğumuz koro halinde ağlıyor, hayıflanıyor ve pişmanlıklar içinde yaptığımıza tevbe ediyoruz..

Ne ki nafile..

Ve değişmez hakikat:

‘itim arayasan, ölim ağlayasan..’

İyi arama ve ağlamalar..

Başka ne demeli ki..