İlginç bir durum…
Oldum olası garibime gitmiştir…
Enfüs halin zirve yaptığı durumlardan birini resimliyor…
Yani, bencilliğin, kendini önemsemenin tepe noktaya vardığı durum…
Uçak  seyahatlerinde hep rastlarım…
Bazı insanlar her nedense, ön sıralarda oturmayı, bir nevi statü göstergesi sayarlar…
Elbet herkes için geçerli değil…
Kimileri, uçak tuttuğu için veya başka saiklerle  bunu özellikle yapıyorlar…
Onlar bu tesbitimizin dışındadırlar…
Sözümüz diğerlerine…
İlle de ön koltuklarda oturacağını söyleyenlere…
Niye???
***
Desinler diye…
Ne desinler…
Önemli adam!
Halbu ki…
Çoğu kere komik durumlara düşenler oluyor…
Bize ait bir değim var ya…
Evinde yok ayran aşı, kendi gezer bölükbaşı misali…
Bu tiplerdir genelde bu aymazlığı yapanlar…
Yoksa…
Nefsini yenmiş..
Kendini aşmış insanların yapacağı iş değildir…
Bakın size somut bir örnek vereyim…
Bir arkadaşım anlattı…
Şimdilerde hakikaten önemli bir pozisyon almış zatı muhteremle uçağa binecekler…
Vakit geçmek üzeredir…
Arkadaşımız “hadi abi, uçak kalkacak” ısrarında…
Ama, bizimki umursamıyor…
“Bekle” diyor!
“Ya hadi abi hadi abi” yakarmasına dayanamıyor ve…
“Ya, dostum” diyor…
“Şu vip aracını bekliyorum, gelmezse gideriz” diyor…
Sonra ortaya çıkıyor ki…
Bizim bu nefsine tapan vatandaşımız şöyle yapıyormuş…
Uçağa ucu ucuna yetişir gibi yapıyor…
Koltuk numarası çok arkalarda bile olsa…
En önde boş koltuk varsa hemen oraya ilişiyormuş…
Niye???
***
Hasta, hasta da ondan!
Ruh hastası…
Yani orada bulunanlar onun için düşünecekler ki…
Böyyyük adam!
Sevsinler!
İşin latifesini bir kenara bırakalım da…
Hakikaten bu tiplemeden etrafımızda çok var…
Yani hasta…
Ruh hastamız çok…
Aslına bakılırsa bunlar daha ileri seviyedeler…
Deli hükmünde…
Görünce utanıyorum…
Ortak paydamız insan olduğu için de…
Erzurum ifadesiyle hecilleniyorum da…
Yapacak ne var?
Hiç bir şey…
Kendi kendimize dertleniyoruz o kadar!
Bu satırları da o kabilden sayın!